Tuesday, November 25, 2014

दुःख हलके होत असते बोलण्याने

घेतात पक्षी उंच भरारी, पिंजरा जसा खोलण्याने।
तसेच दुःख हलके होत असते बोलण्याने ।।

आनंदाचा जसा पूर येतो
चेहऱ्यावर जसा नूर येतो
ढगाला जसे, ढग गाठतात
मनात जसे आभाळ दाटतात
पारिजात जसा फुलतो,तुझ्या येण्याने
तसेच, दुःख हलके होत असते बोलण्याने

रात्री दिवा कसा अगदी मंद असतो ।
तुझ्या प्रेमाचा, वेगळाच गंध असतो ।
हारलो नाही आपण, विस्कटलेले नाते शोधताना ।
कित्येक तास घालवले आपण, तारे मोज्ताना
नाती जशी, बहरत आहे तुझ्या गुंफण्याने
तसेच, दुःख हलके होत असते बोलण्याने

कालाचे कधी आपल्याल्या भान राहीले नाही ।
कालचे काही आप्त ,आपले , आज राहिले नाही ।
गेलेल्यांचे शोक मात्र, करायचे नाही आता ।
प्रण करूया, प्रेमा शिवाय जगायचे नाही आता ।
मन कसं हलकं होतं, डोळे भरून रड्ल्याने ।
तसेच, दुःख हलके होत असते बोलण्याने
©®राहुल फ़राज़ —

घेतलं असतं नाव टिंब टिंब च.......

जवळपास 20 वर्षा पूर्वी ची गोष्‍ट आहे त्‍याला ती फार आवडायची कदाचित तीला ही तो आवडायचा. कोणाच्‍या तरी लग्‍ना समारंभी त्‍याची भेट परत झाली, लग्‍नघरी जेवणाची तयारी झाली होती, कोणीतरी गलका केला की नाव घ्‍या नाव घ्‍या. नवरा मुलानी मुलीचे व मुलीनी मुलाचे नाव घेतले एक उखाण्‍याच्‍या रूपात. मग तर उखाण्‍यांची पैजच लागली की कोण कोण उखाणा घेउ शक्‍तो किंवा घेउ शकते. अता त्‍या मुलावर ही उखाणा घ्‍यायची वेळ आली व तीच्‍या मनांत सारखी हुर हुर की अता हा माझं नाव घेतो की काय व मग तीची फजती होते की काय. त्‍याने ही फार शिताफी ने लगेच एक उखाणा तयार केला व सर्वांना तो ऐकवला. पेश आहे तो उखाणा तुमच्‍या साठी

आला असतां शब्‍दांना मान तुमच्‍या
महफिल ही सजलीं असती
घेतलं असतं नाव ............. (टिंब टिंब चं)
ती जर समोर बसली असती

काळांतरानें दोघांचे लग्‍न झाले. कसे झाले त्‍याची पण एक कहाणी आहे पण ती नंतर केव्‍हा तरी सांगीन. तर परत त्‍याच घरी तेच लग्‍नाचे निमित्‍त तशीच मैहफिल तीच जेवणाची पंगत परत तेच दोघं, पण यावेळी वेगळ्या रूपात आमोर-समोर बसलेले.
त्या मुलाने एक कविता त्‍या महफिलीत ऐकवली ती अशी होती.......

तूच होती.........

माझ्या स्‍वप्‍नांत, मनांत
दुःखाच्‍या क्षणांत....तूच होती
अहो रात्र , काळजाच्‍या पात्रात
डोळे भरून आल्‍यावर.. पापण्‍यांच्‍या पात्रात..... तूच होती
तूच होती.... आयुष्‍यात मला
साथ द्यायला तयार
जिवनाच्‍या, उन पावसात
छत्री सारखी, अफाट....तूच होती
तूच होती.... बेधुंद क्षणात, दुःखाच्‍या रानात
सुखाच्‍या पावसा सारखी
भिजलेल्‍या मनांत.... तूच होती
समुद्रा काठी लाटांची, वेगळीच चढाओढ
जशी... प्रेमाच्‍या घरट्या साठी
तुझी केलेली तडजोड
तुझ्या तडजोडीनें, येणार
नवीन पहाट होती
तुझ्या माझ्या प्रेमाची जणु
वेगळीच नदी वाहत होती
घरात येणार्या लक्ष्‍मी ची
पावले ती तूच होती.......

झाली वर्षे 15 जरी , वेळ तेव्‍हा ही अशीच होती
अशीच सजली हेाती मैफिल
आणि, ‘’टिंब टिंब ती तूच होती’’
टिंब टिंब ती तूच होती........
©®राहुल फ़राज़

परत उखाणे म्‍हणा ची फरमाईश परंतु यावेळेस काय होता तो उखाणा.

आला आता शब्‍दांना मान तुमच्‍या
महफिल ही सजली आहे
सोनू आणि छोटू च्‍या संसारात अता
टिंब टिंबा ची काय गरज आहे........

गैजेट्स कविता (आधुनिक कविता)

वो रोज छत की मुंडेर से शिकार करती है ।
अपनी नज़रों को, तीर की तरह इस्तेमाल करती है ।
जो भी डूबा उसकी आँखों में, फिर उबर न पाया ।
अपनी आँखों को, समंदर की तरह इस्तेमाल करती है ।

आज के दौर में तो , जुदाई भी जुदाई नही लगती ।
sms को भी ख़त की तरह, इस्तेमाल करती है ।
दूरियाँ मीलों की भी हो ,तो कम है उसके लिए ।
रूबरू मुझसे होने को, स्काइप का इस्तेमाल करती है ।

उसकी हर अदा में भी इक नशा है, फ़राज़
अपनें लबों को, जाम की तरह इस्तेमाल करती है ।
जहां भी जाऊ , उसे हर पल की खबर रहती है ।
मुझे ट्रैक करने वो Gps का इस्तेमाल करती है ।
©®राहुल फ़राज़

सरड़ा (प्रयास 2)

रंग बदलतोय
सरडा
झाडावर बसलेला

दाताहुन ही जास्त भयावह आहे
त्याचा रंग
हिरव्या पानांन मध्ये हिरवा होऊन जातो
जमीनी पर्यन्त येता येता
धुरकट

पोट भरले आहे, त्याचे
अता, घरी परततोय सरडा
सध्या, सन्ध्याकाळ चे पाच वाजलेय
कुणास ठाऊक
कोणत्या रंगात
प्रेम करेल आपल्या मादी ला
कुणास ठाउक
कोणत्या रंगात, प्रेम करेल
आपल्या लेकरांना
कुणास ठाउक, कोणत्या रंगात
परत, घरी येतोय सरडा
............... परत, घरी येतोय सरडा
©®राहुल फ़राज़
(चुक निदर्शनास आणल्‍या बद्दल आभार अलकनंदा साने मावशी)
श्री मणि मोहन मेहता यांच्या कवितेचा मराठी अनुवाद ।।
मराठी काव्य समूह वर आयोजित अनुवाद प्रतियोगिता क्रमांक 34 साठी लीहलेली ।।

ये आता परत.....

ये आता परत......
बरेच दिवस झाले
तुझ्याशी बोलणं झालं नाही
हल्‍ली तारे मोजत, राहतो नं
स्‍वप्‍नांना ही माहित नाही
काय झालंय
सगळीकडे फक्‍त काळं दिसतयं
रंग उडाला असेल, कदाचित
आपल्‍या प्रेमा सारखा
अंधार पसरलाय सगळीकडे
वयामानाने........
डोळे सुध्‍दा मंदावलेय
ऐकतेयं......
जेव्‍हा तुझी आठवणं येते नं
वेळ कसा निघुन जातो
कळतचं नाही....
जेव्‍हा तू माझ्या या
फोटो ची धूळ साफ करतेस नं
तेव्‍हा कुठे तुला, पाहतां येतं
तुझी सुध्‍दा कंबर....
वाकली आहे आता....
आणखी किती दिवस.......
आपल्‍या माणसांत
परक्‍या सारखं रहायचं
माझ्या टुटक्‍या खुर्चीवर
टुटलेल्‍या नांत्‍याचं
ओझं घेउन, नुसती बसली असते
ये आता परत.......
परत मिळून...
भूतकाळाची पानें मागे सारूया
आणी परत जाउ या
त्‍या पाना पर्यंत.....
जेव्‍हा आपण पहिल्‍यांदा
भेटलों होतो
ये आता परत...... ये आता परत.......
(परिकल्‍पना आणि संवाद)
राहुल उज्‍जैनकर 'राहुल'

(( माझ्या एका हिंदी कवितेचं मराठी रूपांतरण , लिंक खाली दिली आहे ))
http://rworld23.blogspot.in/2013/07/blog-post.html

कविता असावी तुझ्या सारखी

कविता असावी तुझ्या सारखी
——***——***——***——
तो – कागं ?, कविता म्‍हणजे काय गं ?
ती – कविता ??
अरे, जे मी लिहिते न, ती कविता. तुला नाही आवडत ?
तो - नाही गं, कविता अशी नको
जशी तू लिहिते. कविता अशी नसते
ती - अशी नसते ?
मग, कशी असते ?
कशी असायला हवी ?
तो - अगं, कविता न
निरागस असायला हवी
प्रेमळ असली पाहिजे
कविता असावी, दव-बिंदु सारखी
कोजागिरीच्‍या चंद्रा सारखी
दिवाळी च्‍या पाहाटे सारखी
थंड-गार हवे सारखी
कविता असावी
मोगराच्‍या कळी सारखी
तुझ्या गालावरच्‍या खळी सारखी
.
.
कविता असावी
कोवळ्या उन्‍हा सारखी
पावसानी सारवलेल्‍या वनां सारखी
डांगरा आड लपलेल्‍या सूर्या सारखी
गणपित ला वाहिलेल्‍या दूर्वां सारखी
कविता आसावी
समुद्राच्‍या लाटांसारखी
तुझ्या गुलाबी ओठां सारखी
कविता असावी
पावसाळ्याच्‍या पावसां सारखी
गड-गडणर्या ढगा सारखी
भावगीताच्या गोडी सारखी
नदीतल्‍या होडी सारखी
.
.
कविता असावी
रातराणीच्‍या गंधा सारखी
तुझ्या-माझ्या रेशमीबंधा सारखी
कविता असावी तुझ्या सारखी
तुझ्या माझ्या प्रेमा सारखी
तुझ्या माझ्या प्रेमा सारखी
©®राहुल उज्‍जैनकर ''राहुल''
Dated :05-11-2014

सरड़ा (प्रयास 1)

सरडा ।।
-*-*-*-*-*-*-
विषारी जगात, विषारी झालेला
आपल्या सारख्या
विषारी लोकांत..... मानाचं
स्थान गाठलेला
सरडा......
माणसात येटा येता
मदोन्मत्त होऊन जातो
सरडा....
त्याच्या विषा सारखीच
घातक आहे, त्याची वासना
माद्यांना ओर्बाडून टाकायाची वृत्ति
आश्रिताना, चरण रज़ करणारी दंम्भिकता
कुणास ठाऊक
आज कोणता कहर कोसळेल
आपल्या मादी वर
किती पाशविकता,झेलणार
त्याचे, आश्रित
बरेच वर्षांत शांत झालेल्या
कीनार्यावर.....
कहर माजणार आहे आज
उध्वस्थ होणार। आहे, प्रत्येक काठ
पूर येणार आता...
उद्वेगाचा.......
कारण ??????
बरेच वर्षांनी
आज, पुन्हा
घरी परत येतोय सरडा
आज, घरी परत येतोय सरडा
©®राहुल उज्जैनकर "राहुल"
((श्री मणि मोहन जी की हिंदी कविता "गिरगिट" का भावानुवाद करने का एक विफल प्रयास ।))

कण कण में है ईश्वर, मुझे पता है....

कण कण में है ईश्वर मुझे पता है ।
पञ्च तत्त्व में है ईश्वर मुझे पता है ।
चेतन की अवस्था में है कल्पनायें ।
चेतन की अवस्था में है संवेदनाये ।
जिव्हा में है शूल, चेतनावस्था में ।
मांगता है हर कोई प्रमाण,चेतनावस्था में ।
अचेतावस्था में बन जाते हो शून्य मगर ।
वो फिर भी भरता है श्वास अचेतावस्था में
हर प्राणी मात्र में है ईश्वर हर अवस्था में ।
मुझे पता है ।।
मुझे पता है ।।
©®राहुल फ़राज़ —

चालू लाग की... फार काही, अजून सावरायचं राहलय

चालू लाग की... फार काही, अजून सावरायचं राहलयं
पीक अजून उन्हाचे, कापायचं राहलयं
.
प्रेमाचा चंद्र हा ठेवु तर मी ठेवू कुठे ?
माड़ीवरुन अमावस्येची रात्र, अजून काढायचं राहलयं
चालू लाग.....
.
तू म्हणतेस्, सोबत प्रेमानी,स्वपनांचे घरटे बांधु
तरी सुद्धा, आयुष्याच्या परीक्षा,अजून देण्याचं राहलयं
चालू लाग की......
.
आज, तू माझी , मी तुझा, झालो जरी
आयुष्याचं, मोठं स्टेशन ,अजून गाठायचं राहलय
चालू लाग की.........
©®राहुल उज्जैनकर "राहुल" —

प्यार वफ़ा इश्क की बातें, तुम करोगे ?प्यार वफ़ा इश्क की बातें, तुम करोगे ?

प्यार वफ़ा इश्क की बातें, तुम करोगे ? इमानो दिल,नज़ीर की बातें तुम करोगे ? तुम, जिसे समझती नही, दिल की जुबां मेरी आँखों मे आँखें डाल,बातें तुम...