ओठांवरती ठसा ओठांचा , उमटुन गेला असेल कदाचित
तुझे सौंदर्य नज़रे न टिपता, ओठांनी टिपले असेल कदाचित
अंधर नव्हता इतुका ,जेव्हा, तू बिलगली मम ह्रदयाशी
चंद्र नव्हता चावट त्यानें, डोळे मिटले असेल कदाचित
मी भ्रमर तुझ्या सौंदर्याचा, त्या भ्रमराशी काय युति
तुझे अधरामृत, तो भ्रमर, प्राशून गेला असेल कदाचित
तूच मेनका, तूच रंभा, तूच मदालसा असेल कदाचित
तुझ्याच मादक गंधानी मी, मोहून गेला असेल कदाचित
©®राहुल उज्जैनकर ‘राहुल’
एका लेखकासाठी कलम (लेखनी) हेच त्याचे शस्त्र असते,
याच भावनेंने मी ही कविता लिहायचा प्रयत्न
केला आहे.......
पुन्हा घ्यायचे शस्त्र हातात आणि, भावनेला वाहू द्यायचे
आहे जो वरी श्वास श्वासात, प्रयाण असेच चालू द्यायचे
किती रम्य नयन तुझे, दोन होड्या सागरावरी
तन किनारा शोधती, मन हे प्रेमा बुडले जरी
मोगरा तू, तूच चाफाा, स्वये भ्रमर होवू द्यायचे
पुन्हा घ्यायचे शस्त्र हातात आणि, भावनेलावाहू द्यायचे
तुझी नज़र तुझे कटाक्ष, दोन खळ्या त्या गालावरी
मदालसा जणु नृत्य करते, ह्दयाच्या तालावरी
सैरा-वैरा मनांस आता, असेच वाहू द्यायचे...
पुन्हा घ्यायचे शस्त्र हातात आणि, भावनेला वाहू द्यायचे
रेशमी तो स्पर्श तुझाा, आठवितो मम किती
असेल जरी हा चंद्र शीत, दाखवितो तम किती
चांदण्या रात्रीत नेत्र, असेच ओले होवू द्यायचे
पुन्हा घ्यायचे शस्त्र हातात आणि, भावनेला वाहू द्यायचे
तू बिलगता अशी अचानक, माझ्यात मी न राही मात्र
शताका नूं शतके ओसरावी, पण न सरावी ही एक रात्र
या मृगाच्या सरी साठी, स्वतःला चातक होवू द्यायचे
पुन्हा घ्यायचे शस्त्र हातात आणि, भावनेला वाहू द्यायचे
राहुल उज्जैनकर ‘’राहुल’’
लिहा ओळीवर कविता - भाग १२४ - पुन्हा घ्यायचे शस्त्र हातात आणि - या उपक्रमात माझा सहभाग Marathi Kavita - मराठी कविता समूह या गुप साठी
जब कभी कोई आईना टूटकर बिखरता है कहीं ।
तेरा छोड़कर जाना याद आता है, ऐसा अक्सर होता है ।।
साहिल पर जब रह रहकर मचलती है लहरें तनहा ।
मेरी पलकों के किनारे भी भीग जाते है,ऐसा अक्सर होता है ।
यूँ पतंगों को उलझाकर काट देना खेल नही अच्छा ।
अब तेरा लौटकर न आना अखरता है,ऐसा अक्सर होता है ।
जबतक शाख पे रहा खिलता और महकता रहा फूल ।
तेरे होने से ही रौशन था अब लगता है,ऐसा अक्सर होता है ।
शाम होते ही घिर जाते है तमाम रास्ते रौशनी से ।
तू आसपास है कही ये महसूस होता है,ऐसा अक्सर होता है ।
©® राहुल फ़राज़
